کد مطلب:90444 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
«و اما حق الجار فحفظه غائبا و كرامته شاهدا و نصرته و معونته فی الحالین اذا كان مظلوما و لا تتبع له عوره و اذا علمت منه سوءا سترته علیه و ان علمت انه یقبل نصیحتك [صفحه 489] نصحته فیما بینك و بینه و لا تسلمه عند شدیده و تقبل عثرته و تغفر ذنبه و تعاشره معاشره كریمه.»: حق همسایه این است كه در غیبت وی، حافظ منافع او بوده و در وقت حضور، او را اكرام و احترام نمایی و در یاری او بكوشی، از قبائح وی پرده برمدار و عیوب او را مستور كن، اگر بدانی نصیحتت را می پذیرد، بین خود و او و دور از دید هر كس، او را نصیحت نما، چرا كه نصیحت محرمانه و دور از انظار، علاوه بر تثبیت شخصیت، او را به عیب كارش واقف و در نتیجه موثر و سودمند خواهد بود. در شداید و گرفتاری او را رها مكن و از لغزش و اشتباه او بگذر و عذر او را بپذیر، بر او خرده مگیر و گناه او را ببخش و علاوه بر گذشت با او خوشرفتار باش. و اگر یضار به صیغه ی مجهول باشد، مفهوم سخن این است كه پرواپیشگان حسن اخلاق و معاشرت كریمانه و رعایت حسن هم جواری و دور از هر نوع بدرفتاری با همسایگان، متقابلا همسایگان نیز، با آنها خوشرفتار بوده، روند مناسبی با آنها خواهند داشت و در این راستا گزندی به آنها نمی رسد و زیانی نخواهند دید. [صفحه 490]
در رساله ی حقوق امام زین العابدین علیه السلام درباره ی همسایه، چنین آمده است.
صفحه 489، 490.